ذکر مصائب ضربت خوردن امیر المؤمنین علیه‌السلام در شب نوزدهم
برداشت سر ز سجده و در دَم سرش شکست با ضربتی، نمازِ مجسّم، سرش شکست از شرم، سرخ شد به فلک صورت فلق خورشید بی‌قرینۀ عـالم سرش شکست سر در نیـام خویش فـرو بُرد سَیفِ او وقتی به تیغ زادۀ مُلجَـم سرش شکست پیـشـانی مـقــدّس او تا شـکـاف خـورد بین بهشت حضرت آدم سرش شکست در عرش قلب حضرت زهرا کباب شد وقتی قـرار سیـنۀ خاتم سرش شکـست گـیـرم نـمـی‌رسـیـد نـدای « تَـهَـدَّمَت» من خود به گوش خویش شنیدم، سرش شکست پیـوستـگیِّ ابـرویش از هم گُسـسته شد از بس به دست حادثه، مُحکَم سرش شکست تـکـرارِ جـاودانـه‌ای از بـوتـراب بـود مردی که در حوالی عَلقَم سرش شکست بعد از عـلی و مُسلمِ تنها، در این دیار تفسیرْگویِ سورۀ مریم*سرش شکست |